به نام خدا
بعد از یک سال و نیم سر زدم به وبلاگ.
اینقدر که یادم رفته بود چجوری مطلب بذارم!
و چقدر حسرت خوردم من ازین نبودنم!
دلایل برگشتم دوتا بود: یکی نت! یکی هم تجویز مشاور مبنی بر نوشتن!
آخرین زمانی که می نوشتم هنوز در دوران عقد بودیم و من خسته و آشفته و شاید هم ناامید از هم خونه شدنمون!
اما ازونجایی که لطف خدا پایانی ندارد بلکه همیشگی است ما بعد از سه و سال هفت ماه عروسی کردیم! اینقدر یهویی که باورمون نشد!
بالا و پایینی های دنیا که تمومی نداره ولی تحملشون در کنار صبورترین، خیلی راحت تر هست.
خب ازین حرفا بگذریم،
دلم تنگ شده برا همه دوستان مجازیم و دوست دارم بدونم کدوما هستن و کدوما نه؟
حال دلشون چطوره و سرنوشتشون چی شده؟
اگه از بچه هایی که مارو میخوندن کسایی هستن هنوز ممنون میشم پیام بذارن
منتظر دوستان جدید هم هستیم!
بریم که شروع کنیم به امید خدا،
یه شروع محکم!
یا علی!
درباره این سایت